Atmosfer bilimciler, 2016 yılında Antarktika üzerinde yılda bir kez meydana gelip ölçülebilen ozon tabakasındaki deliğin iyileşmeye başladığını bildirdi. Bilim insanlarının elde ettiği veriler, 1987 yılında ozon tahrip edici kimyasalların kullanımını sınırlandırmak için hazırlanan uluslararası bir anlaşma olan Montreal Protokolü’nün uygulanmasının pozitif etkilerini yansıtıyor.
Antarktika’daki ozon deliği, her Güney Yarımküre ilkbaharında, klor ve brom içeren kimyasal reaksiyonların, ozon moleküllerini oluşturan oksijen atomlarını parçalamasıyla oluşur. Daha az koruyucu ozon, daha çok ultraviyole radyasyonun Dünya’ya ulaşacağı, DNA’ya zarar verebileceği ve daha yüksek cilt kanseri hızlarına yol açacağı anlamına gelir.
Montreal Protokolü, klimalar, buzdolapları ve diğer ürünlerde kullanılan kloroflorokarbonlar veya CFC’ler gibi ozon tahrip edici bileşiklerin imalatında büyük ölçüde kesinti sağladı. 1989’da yürürlüğe girdi ve CFC’leri 2010’a kadar devre dışı bıraktı.
MIT’de atmosferik bir kimyager olan Susan Solomon tarafından yönetilen ekibe göre delik, sadece Antarktik ozon kaybının tipik olarak en yüksek olduğu Ekim’de değil, Eylül ayında da gözüküyordu. Uydu ölçümleri, 2000 yılından 2015 yılına kadar Eylül ozon deliğinin ortalama kapsamının 4.5 milyon kilometrekare ile yaklaşık 18 milyon kilometrekare arasında daraldığını gösterdi. Antartika üzerinde hava balonları ile yapılan sondajlar da bulguları doğruladı.