60’lı ve 70’li yılların “yeşil devrimi” dünya çapında milyarlarca insanın beslenmesine yardımcı olan gübreler oldu. Fakat gelişmekte olan ülkelerde gübre maliyetleri nispeten yüksek seviyelerde seyrediyor ve gıda üretimini sınırlıyor. Dünyanın bir bölümü açlıkla mücadele ederken tarımda yüksek verim sağlayacak yeni uygulamalar dört gözle bekleniyor. Bu sebeple günümüzde araştırmacılar ACS Nano dergisi için ikinci bir gıda devrimine katkıda bulunabilecek iyi huylu, daha verimli bir gübrelemenin basit bir yolunu rapor ediyorlar.
Çiftçiler genellikle zengin bir azot kaynağı olan üreyi gübre olarak kullanıyor. Bu yöntemin sorunu, azotun ıslak zeminde hızlıca parçalanması ve amonyak oluşturması olarak görülüyor. Amonyak suyun ötrofikasyonuna yol açtığı için büyük bir çevresel sorun oluşturarak sonuçta atmosfere nitrojen dioksit (tarımla ilgili ana sera gazı) olarak giriyor.
Bununla birlikte, nüfusun büyümeye devam ettiği ve besin arzının istikrarsız olduğu düşük gelirli bölgelerde, gübre maliyetlerinin yüksekliği ek uygulamalara ihtiyacı artırıyor.
Nilwala Kottegoda, Veranja Karunaratne, Gehan Amaratunga, üre dağılımını yavaşlatmanın ve gübrenin bir defa daha uzun süre uygulanması için bir yol buldu. Araştırmacılar, hidroksiapatit (HA) nanoparçacıklarını üre molekülleri ile kaplamak için basit ve ölçeklenebilir bir yöntem geliştirdiler. HA, insan ve hayvan dokularında bulunan çevre dostu bir mineral. Mineralin çeltik çiftlikleri üzerindeki ilk arazi testleri, HA-üre nanohybrid’in gübre ihtiyacını yarı yarıya azalttığını gösterdi.
Araştırmacılar, bu gelişmelerin, dünyanın sürekli artan nüfusunun beslenmesine yardımcı olmak ve tarımın çevresel sürdürülebilirliğini iyileştirmek için yeni bir yeşil devrime katkıda bulunabileceğini belirtiyor.