AnasayfaEkolojiAtık ve Tüketim

Biyoplastikler mi yoksa fosil yakıtlardan elde edilen plastikler mi?

Biyoplastikler mi yoksa fosil yakıtlardan elde edilen plastikler mi?

Geri dönüşüm uzmanı Arthur Huang’a göre, biyoplastikler çevre için geleneksel plastikler kadar kötü sonuçlara sebep olmuyor ancak fosil yakıtlar yerine bitkilerden yapılan plastiğe geçmek çok miktarda tarım arazisi gerektiriyor. Huang, bu durumun ise bazı çevre sorunlarına neden olmakla birlikte insanları yiyeceklerden mahrum edebileceğini de belirtti. Ayrıca, biyoplastiklerin toprak ve suyu daha asidik hale getirirken potansiyel olarak “hem karayı hem de okyanusu” kirletebileceği düşünülüyor. Geleneksel plastiklerden daha kötü olmasalar bile onlar kadar kötü olduğu söylenen biyoplastikler, toprak ve suyun pH değerini bozmakla kalmayıp gıda kaynaklarına da zarar veriyor.

Bir mimar ve mühendis olan Huang, plastik geri dönüşümü tekniklerine öncülük etmektedir. Örnek olarak 2017 yılında, içecek tenekelerinden geri dönüştürülmüş spor ayakkabılar tasarlamak için Nike ile birlikte çalışmıştı.

Poliaktik asitler biyobozunur değiller!

En yaygın biyoplastik hammaddesi olan polilaktik asit (PLA); mısır, patates veya şeker kamışı gibi mahsullerden türetilen termoplastik alifatik polyesterdir. PLA doğru şartlar altında birkaç ay içinde doğada çözünebilir ancak normal şartlar altında diğer plastikler kadar geç kaybolacaktır.

Toprağa ya da okyanusa giren geleneksel plastiklerin büyük ölçüde estetik bir sorun olduğunu çünkü reaktif olmadıklarını ve ekosisteme fiziksel zarar vermediğini savunan Huang, fosil yakıtlardan elde edilen plastiklerin karbonu serbest bırakacak kadar kırılması zordur. Diğer yanda, kompostlanabilir biyoplastiklerin tamamen kırılabileceğini hatta kirliliğin kimyasal bir “soruna” çevrileceğini belirtti.

Mimar Arthur Mamou-Mani ise Huang’ın ifadelerine karşı çıktı ve biyoplastiğin çok temiz bir materyal olduğunu savundu. Karbon emisyon bakımından geleneksel plastikten %68 daha verimli olduğunu açıkladı.

Arthur Mamou-Mani, PLA’yı organik gübre haline getirmenin çok da zor olmadığını belirtti. Mimar: “60 santigrat derece ve %100 neme ihtiyacınız var, daha sonra bir ay içerisinde maddeler ayrışabilir. Eğer evde ayrıştırmak isterseniz sıcaklık ve nem oranı daha düşük olacağı için 6 ay sürecektir.” ifadelerini kullandı. Ayrıca asitliğinin de test edildiğini ve PLA gübresi ile marul yetiştirilen bir deney yaptıklarını açıklarken salatanın tamamen iyi olduğunu da söylemeyi ihmal etmedi. Huang ise biyoplastikleri gübrelemek yerine geri dönüşüm yapılmasının daha iyi bir çözüm olduğu düşüncesinden geri adım atmadı. Problemin başını tek kullanımlık geleneksel plastiklerin çektiğini belirtti.

Kaynak